با این بغضی که راه نفسم را تنگ کرده

چیست این درد؟؟؟؟!!!

حسی در من میگوید :

این درد !

           این بغض!

                       عشق است.

اخر مرا با عشق چکار؟؟

عشق

من نه مجنونم که سر به بیابان بگذارم

نه فرهادم که از درد عشق خود سر به کوه بگذارم

اخر پای  رفتن ندارم

دستهایم یخ زده است

اصلا دلی ندارم که عشقی درونش جای گیرد

من هیچ هستم .....هیچ

ان همه عشقی که داشته ام حال به هیچ تبدیل شده است

روزی دلی داشتم سرشار از عشق

پاهایی پر توان برای قدم گذاشتن در راه عشق

دست هایی گرم برای گرفتن دست یار

اکنون هیچ ندارم.......

حال میفهمم که عشق

چقدر بد است که یارت با شک هایش عشقت را نابود کند

یارم زمانی دستها و پاها ودل مرا از من گرفت که به من وعشقم شک کرد

او مرا کشت

او عشق پاک مرا هوس خواند

ومرا تنها گذاشته

اه.....................

وقتی فک میکنم میبینم خیلی ماتم داره

به خودم میگم شاید فردا با خودش چیزی همراه داره

که دلم ما این همه غم و ماتم داره

به اون مرد نگاه میکنم که مشکی به تن داره

به چشماش نگاه میکنم که اشک وغم داره

از یکی میپرسم مگه چی شده که دنیا این همه غم داره؟

میگه :

اخه شیعه چهل روز که حسین رو نداره